تحلیل امکان بهینگی سطح مقاوم‌سازی مبتنی‌بر ره‌یافت اقتصاد اطلاعات، برآورد نااطمینانی، و اقتصاد رفتاری

ازمنظر نظریه‌های مرسوم نئوکلاسیک مصرف‌کنندگان، بنگاه‌ها، و تک‌تک عامل‌های اقتصادی حداکثر‌کننده و بهینه‌سازند. بنابراین، بدون نیاز به دخالت هر عامل بیرونی، مطلوبیت، سود، و درنتیجه کارآیی و رفاه اجتماعی را حداکثر می‌کنند، اما ادعا می‌شود که در صنعت مسکن ایران سطح مقاوم‌سازی ساختمان‌ها به‌ویژه سطح مقاومت لرزه‌ای بهینه نیست؛ به آن معنا که عامل‌های بهینه‌ساز برای این کار بودجه‌ای کم‌تر از حد بهینه صرف می‌کنند. در این مقاله برآنیم با پذیرش این ادعا چرایی این رخداد را با تأکید بر چهارچوب اقتصاد اطلاعات و اقتصاد رفتاری توضیح دهیم. در این مطالعه نخست رخداد کژگزینی در صنعت ساختمان ایران را‌، به‌علت متقارن‌نبودن اطلاعات بین تولید‌کنندگان و مصرف‌کنندگان مسکن، واکاوی می‌کنیم و راه‌حل‌هایی برای رفع آن در قالب علامت‌دهی، غربال‌گری، و استاندارد‌سازی اطلاعات ارائه می‌دهیم. درادامه، اثر نامتعین‌بودن خطر قطعی زلزله بر مقاوم‌سازی تحلیل می‌شود و درنهایت براساس برخی فروض اقتصاد رفتاری کوشش می‌شود چگونگی کاهش تقاضا و مخارج برای مقاوم‌سازی، نسبت‌‌ به سطح بهینة آن، تبیین و راه‌حل‌های نظری ارائه شود.